Γεώργιος Παπανικολάου ΠΑΠ τεστ η σημαντικότερη ανακάλυψη του 20ου αιώνα πάνω στον καρκίνο

"ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ"

Με τις έρευνες και τις εργασίες του έγινε ο θεμελιωτής ενός νέου επιστημονικού κλάδου. Η μέθοδος που έλαβε προς τιμή του την ονομασία "Μέθοδος Παπανικολάου" ή "Τεστ Παπανικολάου" και κατά συγκοπή "Τέστ Παπ" άνοιξε ευρείς νέους ορίζοντες στην ιατρική έρευνα στη γενετήσια φυσιολογία και ενδοκρινολογία ειδικότερα για τον καρκίνο. Ο Γεώργιος Παπανικολάου γεννήθηκε στις 13 Μάιου του 1883. Υπήρξε διάσημος Έλληνας γιατρός, βιολόγος και ερευνητής και γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας, Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1907 μετέβη στη Γερμανία όπου παρακολούθησε μαθήματα βιολογίας. Στη συνέχεια γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου όπου και άρχισε τις βιολογικές έρευνες. Μετά την ανακήρυξή του σε διδάκτορα του Πανεπιστημίου επέστρεψε στην Αθήνα το 1910 όπου και νυμφεύθηκε την Ανδρομάχη Μαυρογένη και στη συνέχεια μετέβη στο Μονακό όπου και εργάσθηκε στο ωκεανογραφικό ινστιτούτο του Πριγκιπάτου. Σήμερα το τεστ Παπανικολάου (τεστ – παπ) χρησιμοποιείται παγκοσμίως για την διάγνωση του καρκίνου της μήτρας, επί της προκαρκινικής δυσπλασίας και άλλων κυτταρολογικών ασθενειών του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. - 

See more at: http://www.skai.gr/tv/show/?showid=63878#sthash.Io2IaMJy.dpuf

Το ΠΑΠ τεστ είναι η σημαντικότερη ανακάλυψη του 20ου αιώνα πάνω στον καρκίνο. Σώζει το 70% των γυναικών παγκοσμίως από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας .Το ανακάλυψε ένας Έλληνας γιατρός, ο Γιώργος Ν. Παπανικολάου. «Πιστεύω ότι ο Γεώργιος Παπανικολάου ήταν σπουδαίος για την τεράστια συμβολή του στη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.Το ΠΑΠ τεστ είναι ένα τεστ που μπορεί να κάνει και η πιο φτωχή γυναίκα στον ...τρίτο κόσμο μέχρι την πιο πλούσια του δυτικού κόσμου. Το γεγονός αυτό συμβάλλει στην ισότητα των κοινωνικών στρωμάτων.

Ο Γεώργιος Παπανικολάου ήταν μία σπουδαία προσωπικότητα που έχασε ένα Νόμπελ Ιατρικής που άξιζε στην Ελλάδα.» υποστηρίζει η δημοσιογράφος Μαρία Χούκλη που τον παρουσιάζει.

See more at: http://www.skai.gr/tv/show/?showid=63878#sthash.Io2IaMJy.dpuf

Μεγάλοι Έλληνες

Οι «ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» είναι η μεγάλη παραγωγή του ΣΚΑΪ σε συνεργασία με το βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο, BBC. Πρόκειται για ένα τηλεοπτικό γεγονός, που ανέδειξε τον σημαντικότερο Έλληνα όλων των εποχών μέσα από μια πρωτότυπη διαδικασία ψηφοφορίας και ενεργής συμμετοχής του κοινού σε τρεις φάσεις.

- See more at: http://www.skai.gr/tv/show/?showid=63878#sthash.bVNmssS5.dpuf

Μεγάλοι Έλληνες

Κατάλληλο για όλους με επιθυμητή τη γονική συναίνεση Οι «ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» είναι η μεγάλη παραγωγή του ΣΚΑΪ σε συνεργασία με το βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο, BBC. Πρόκειται για ένα τηλεοπτικό γεγονός, που ανέδειξε τον σημαντικότερο Έλληνα όλων των εποχών μέσα από μια πρωτότυπη διαδικασία ψηφοφορίας και ενεργής συμμετοχής του κοινού σε τρεις φάσεις.
- See more at: http://www.skai.gr/tv/show/?showid=63878#sthash.bVNmssS5.dpuf

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ

Σε τελική ευθεία περνάει η ανασκαφική έρευνα στο ταφικό μνημείο του λόφου Καστά της Αμφίπολης, με την αγωνία να κορυφώνεται.

Η σκαπάνη της Κατερίνας Περιστέρη έφερε στο "φως" νέα σημαντικά ευρήματα, που ενισχύουν την άποψή της ότι πρόκειται για μακεδονικό τάφο. Συγκεκριμένα αποκαλύφθηκε τμήμα από δίφυλλη μαρμάρινη θύρα, ενώ μια σκάλα ή ράμπα φαίνεται να οδηγεί στον τέταρτο χώρο, στην καρδιά του μνημείου, σε βάθος δύο μέτρων.

Μόλις αφαιρέθηκαν τα χώματα από τον τρίτο θάλαμο στο ταφικό μνημείο οι αρχαιολόγοι αντίκρισαν μία θύρα από μάρμαρο Θάσου με εφηλίδες που μιμούνται την κεφαλή καρφιών. Μάλιστα βρέθηκε και ο μεντεσές. Αυτό το γεγονός οδηγεί τους αρχαιολόγους στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μία μορφή μακεδονικού τάφου.
Πίσω από την περίτεχνη δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα, κλιμακώνεται ο τρίτος θάλαμος του ταφικού μνημείου, με μέγιστο ύψος σχεδόν 8,5 μέτρα, ενώ έχει ένα βύθισμα όπως εκτιμάται περίπου δύο μέτρα.
Οι αρχαιολόγοι εικάζουν ότι οι καταστροφές στην μαρμάρινη πόρτα προήλθαν είτε από βομβαρδισμούς που υπέστη η περιοχή από τις οβίδες των Βουλγάρων το 1913 ή στη σεισμική δόνηση των 6,8 Ρίχτερ που σημειώθηκε τον 6ο μ.Χ. αιώνα ή σε σεισμούς που σημειώθηκαν τον 19ο αιώνα.

Όπως επισημαίνουν, η θύρα ενδέχεται να έσπασε τα μεταγενέστερα χρόνια της κατασκευής της εξαιτίας σεισμών που σημειώθηκαν στην περιοχή είτε και άλλων φυσικών φαινομένων (πλημμύρες κ.λπ.).

«Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν έγινε απόπειρα τυμβωρυχίας, μόνο η ανασκαφή θα μας δείξει» δήλωσε η επικεφαλής των ανασκαφών, Αικατερίνη Περιστέρη.
Το τι κρύβεται πίσω από την μαρμάρινη πόρτα εντείνει την αγωνία για τις νέες επικείμενες αποκαλύψεις. Ο τρίτος θάλαμος είναι βαθύτερος κατά δύο μέτρα, ωστόσο ακόμη δεν μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά αν έχει σκάλα καθώς έχει πολύ χώμα.
Αναφορικά με τον «ένοικο» ή τους «ενοίκους»του ταφικού μνημείου, η κ. Περιστέρη απάντησε ότι «είναι πολύ νωρίς. Άμα δεν τελειώσουν μια ανασκαφή οι αρχαιολόγοι ποτέ δεν μπορούν να πουν ποιος ή ποιοι είναι μέσα».

Αναφερόμενη στην υποστύλωση που γίνεται, η κ. Περιστέρη επεσήμανε ότι προχωρούν πολύ καλά και είναι δουλειές που πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν και για την ασφάλεια των εργαζομένων και για την ασφάλεια του μνημείου.
Επίσης βρέθηκαν και σιδερένια και χάλκινα καρφιά που, ωστόσο, δεν είναι δεδομένο ότι αντιστοιχούν σε κάποιο φορείο νεκρού.
Η σημασία αυτών των ευρημάτων είναι μεγάλη, καθώς με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύεται ότι πρόκειται για τυπική μορφή μακεδονικού τάφου.
Ισχυρές ενδείξεις ότι ο τάφος στην Αμφίπολη έχει συληθεί
Παραδέχεται πλέον το υπουργείο Πολιτισμού, με τον πλέον επίσημο τρόπο, ότι ο τάφος στην Αμφίπολη είναι εξαιρετικά πιθανό να έχει συληθεί.
Τόσο η επικεφαλής των ανασκαφών, Κατερίνα Περιστέρη, όσο και η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη εκτίμησαν ότι τα στοιχεία δείχνουν ότι μπήκαν τυμβωρύχοι στον τάφο.

Συγκεκριμένα, για το ενδεχόμενο να έχει συληθεί ο τάφος από τυμβωρύχους, η Κατερίνα Περιστέρη εξέφρασε τη γνώμη πως είναι πιθανό στα αρχαία χρόνια να είχαν μπει τυμβωρύχοι, αλλά θα ήταν δύσκολο να έχουν φτάσει μέσα, ενώ η κ. Μενδώνη συμπλήρωσε: «Η τυμβωρυχία ήταν σύνηθες φαινόμενο στην αρχαιότητα. Έχουμε ισχυρές ενδείξεις ότι στα αρχαία χρόνια έγιναν απόπειρες σύλησης. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε μέχρι πού έφτασαν».
Η υπεύθυνη επικοινωνίας του τάφου, Άννα Παναγιωταρέα, αναλύει γιατί οι Καρυάτιδες είναι Ελληνίδες

Όπως αναφέρει η κα Παναγιωταρέα, το κείμενο που έχει αναρτήσει ανήκει στον καθηγητή Παύλο Ν. Ευθυμίου. Σε αυτό αναλύεται η ανατομία των ποδιών που έχουν οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης (το δεύτερο δάχτυλο μεγαλύτερο από το πρώτο), το λεγόμενο Morton's toe, που στην γλυπτική ονομάζεται "ελληνικό πόδι".
Οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης αποκαλύπτουν την καταγωγή τους και κλείνουν στόματα!
Στην ιατρική ονομάζεται Morton's toe, στην γλυπτική ονομάζεται Ελληνικό Πόδι.
Είναι η κατάσταση κατά την οποία το δεύτερο δάχτυλο του ποδιού μας, αυτό δίπλα στο μεγάλο, είναι μακρύτερο από το πρώτο. Στα φυσιολογικά πόδια υπάρχουν 3 τύποι. Το Αιγυπτιακό Πόδι, στο οποίο από το μεγάλο δάχτυλο μέχρι το μικρότερο υπάρχει μια διαγώνιος ευθεία με το μεγάλο δάχτυλο μακρύτερο από όλα, το Ρωμαϊκό Πόδι ή και τετράγωνο, όπου όλα τα δάχτυλα είναι σε μία οριζόντια ευθεία και το Ελληνικό Πόδι όπως περιέγραψα πριν. Η μεγάλη (70-80%) πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού έχει το Αιγυπτιακό Πόδι, καθώς είναι το «κανονικό» οστεολογικά, αυτό το οποίο «πρέπει» να έχει ο κάθε άνθρωπος με βάση την οστεϊκή κατασκευή του είδους μας. Υπάρχει ολόκληρο κίνημα μάλιστα στις ιατρικές κοινότητες παγκοσμίως, να καταργηθεί ο όρος «Αιγυπτιακό» καθώς είναι το ορθό επιστημονικά.
Δεν υπάρχει όμως καμιά αμφισβήτηση για τον όρο «Ελληνικό», παρά μόνο η σιωπηρή αντικατάστασή του από τον όρο Morton's toe και τον χαρακτηρισμό του ως οστεϊκή δυσμορφία.
Ποιά είναι όμως η διαφορά με τα άλλα είδη εκτός από το μέγεθος των μεταταρσίων οστών; Το Ελληνικό Πόδι είναι κληρονομικό!
Απίστευτο; Αν ήταν μόνο αυτό, πιθανόν όχι. Το απίστευτο είναι ότι η «δυσμορφία» του Ελληνικού Ποδιού συνδέεται γονιδιακά με Έλληνες.
Αυτό σημαίνει ότι όποιος έχει μεγαλύτερο δεύτερο δάχτυλο στο πόδι του, έχει απαραίτητα Ελληνικά γονίδια;
ΝΑΙ!!!
Και αυτό ΕΙΝΑΙ απίστευτο και είναι πιθανόν το στοιχείο το οποίο γίνεται προσπάθεια να «ξεχαστεί», μετατρέποντας το γενετικό αυτό χαρακτηριστικό σε οστεϊκή δυσμορφία.
Στη γλυπτική, υπάρχουν αμέτρητες αποδείξεις για την γνώση της ύπαρξης του χαρακτηριστικού αυτού στους Έλληνες από τα πανάρχαια χρόνια. ΟΛΑ τα αγάλματα της Ελληνικής αρχαιότητας τα οποία απεικονίζουν φιγούρες Ελλήνων, φέρουν αυτό το χαρακτηριστικό καθαρό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το απεικόνιζαν στα έργα τους. Γνώριζαν την διαφορετικότητα τους και το έδειχναν.
 Διαβάστε επίσης:
Αμφίπολη: Τα νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν τυπική μορφή «μακεδονικού τάφου»
Αμφίπολη: Βρέθηκε δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα στον τρίτο θάλαμο

Read more: http://www.newsbomb.gr/politismos/story/502267/amfipoli-ti-yparhei-piso-apo-ti-marmarini-thyra-toy-tritoy-thalamoy#ixzz3F6c6knno

<iframe width="640" height="360" src="//www.youtube.com/embed/OvFkBxLSvdQ?feature=player_detailpage" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΡΑΦΕ ΤΟ 1872 Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του. Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:
“Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να ... διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. (15 Οκτωβρίου 1844 - 25 Αυγούστου 1900) ήταν σημαντικός Γερμανός φιλόσοφος και φιλόλογος Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Μήπως έρχεται η ώρα οι Έλληνες να νιώσουμε ξανά περήφανοι για τη χώρα μας;

   

Από την Αναστασία Παρετζόγλου*

Μήπως έρχεται η ώρα οι Έλληνες να νιώσουμε ξανά περήφανοι για τη χώρα μας;

Φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια, από τότε που οι Έλληνες νιώσαμε για τελευταία φορά πραγματικά περήφανοι. Περήφανοι για τη χώρα μας, που ήταν μέλος της ΟΝΕ, περήφανοι για τα μεγάλα έργα (Μετρό, Ρίο – Αντίρριο, Αττική Οδός, Εγνατία, Ελευθέριος Βενιζέλος) περήφανοι που διοργανώσαμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ζήσαμε ένα μύθο, που άγγιζε τα όρια του θαύματος. Σύσσωμος ο διεθνής τύπος μιλούσε για την Ελλάδα με έναν θετικό τρόπο που μόνο ως «παραμύθι» μπορείς σήμερα να το αντιληφθείς. Η Ελλάδα ήταν μια χώρα γεμάτη αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση.
Κι ύστερα, ήρθαν όλα αυτά… Χρεοκοπία, Μνημόνιο, ΔΝΤ, περικοπές μισθών και συντάξεων, λουκέτα στις επιχειρήσεις, στρατιές ανέργων, συσσίτια, κοινωνική αναταραχή, αγωνία για την επιβίωση. Από το 2009 που η κρίση μετέτρεψε την Ελλάδα στο «μαύρο πρόβατο της Ευρώπης», ένα ποσοστό της Ελληνικής κοινωνίας έφτασε να νοσταλγεί ακόμη και τη δραχμή των υποτιμήσεων και του πληθωρισμού, όταν η ίδια ακριβώς κοινωνία είχε συναινέσει στην πολιτική απόφαση να μπούμε στο ευρώ, για να μπει ένα φρένο στην σπατάλη και να εξασφαλιστεί η δημοσιονομική πειθαρχία.
Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, τα πράγματα βρίσκονται σε μια εύθραυστη ισορροπία. Οι Έλληνες έχουμε αρχίσει να αποδεχόμαστε αυτό που μας συνέβη, αλλά δεν έχουμε αποδεχτεί τι ακριβώς έφταιξε ούτε – ακόμη χειρότερα – μπορούμε να πιστέψουμε ότι τα αποτελέσματα αυτής της μεγάλη ανάπτυξη που προηγήθηκε ήταν γεμάτη ανισότητες. Δεν συνοδεύτηκε από επιχειρηματική καινοτομία, δεν δημιουργήθηκαν θέσεις απασχόλησης, η Ελλάδα είχε πάψει να παράγει, δανειζόταν, υπήρχε εργασιακή ανασφάλεια και τεράστια κοινωνική ανισότητα.

τεράστιας προσπάθειας που κάνουμε θα μοιραστούν δικαιότερα. Κι αυτό, γιατί αν αναλογιστεί κανείς τι ακριβώς «παίχτηκε» κατά την περίοδο της ευημερίας, θα διαπιστώσει, ότι η
Συνεπώς, το ζητούμενο δεν είναι να ξαναγυρίσει η χώρα εκεί που ήταν πριν δέκα χρόνια, αλλά να κινηθεί προς μια καλύτερη κατεύθυνση. Η χώρα καλείται να αλλάξει το μοντέλο ανάπτυξής της, να ισχυροποιηθεί η οικονομία της κι αυτό απαιτεί όραμα, προσπάθεια, κόπο, επιμονή και υπομονή. Αλλά και σωστές αποφάσεις. Ο καθένας για τον εαυτό του κι όλοι μαζί για τη χώρα. Το ερώτημα όμως παραμένει: Μπορούμε να είμαστε και πάλι αισιόδοξοι;
Οι νέοι επιχειρηματίες δείχνουν το δρόμο
Σε μια χώρα που βιώνει για πέμπτη συνεχή χρονιά μια μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση, συμβαίνουν και καλά πράγματα δίπλα μας, που σπάνια τα συμπεριλαμβάνουμε στους απολογισμούς αυτής της περιόδου. Γιατί συνηθίζουμε να κάνουμε απολογισμούς με αρνητικό μόνο πρόσημο. Διαβάζω την ελληνική λίστα «40 under 40» που για πρώτη φορά καταρτίσαμε τον Ιούλιο του 2013 στο Fortune. Είναι όλοι νέοι επιχειρηματίες, αυτοδημιούργητοι και παραγωγικοί, που χάρη στην εφευρετικότητα και το ταλέντο τους, εμπνεύστηκαν και έστησαν υγιείς εταιρείες με όπλα την καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα, την εξωστρέφεια.
Από τον τροφοσυλλέκτη άγριων χόρτων Σωτήρη Λυμπερόπουλο του radiki.com και τον Φίλιππο travelplanet24.com – ένα από τα μεγαλύτερα on line ταξιδιωτικά γραφεία στην Ευρώπη – μέχρι την Μαρία Βλάχου της Fereikos-Helix που έστησε με την αδελφή της το πρώτο οργανωμένο εκτροφείο σαλιγγαριών στην Ελλάδα ή την Χριστίνα Μαρτίνη, ιδρύτρια και σχεδιάστρια της Ancient Greek Sandals, είναι όλοι “μέλη” της γενιάς που χτύπησε η κρίση αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Δραστηριοποιήθηκαν μέσα σε ένα εξαιρετικά δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, σε τομείς όπως η τεχνολογία, η γεωργία, το εμπόριο, οι βιοκαλλιέργειες, τα τρόφιμα, η μόδα, οι υπηρεσίες, η επικοινωνία, το design και τα κατάφεραν. Μπείτε στη λίστα και δείτε ποιοι είναι και πώς έστησαν τις επιχειρήσεις τους! Θέλει, όμως, αρετή και τόλμη η επιτυχία.

Μπρίνκμαν του
NYT: To «κύμα» των ελληνικών startups
Το οικοσύστημα των startups που άνθισε στην κρίση
Άλλο λαμπρό παράδειγμα, το οικοσύστημα των startups που ακολουθεί πορεία αντίστροφη από εκείνη της ελληνικής οικονομίας. Νέοι άνθρωποι που καινοτομούν και διακρίνονται, με όρεξη και κυρίως διάθεση να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα, παρά την δαιδαλώδη γραφειοκρατία, το αναποτελεσματικό φορολογικό σύστημα και την διοικητική αστάθεια που βρίσκουν μπροστά τους, αποτελώντας πρότυπα επιχειρηματικής καινοτομίας. Σε μια εποχή που η έλλειψη ρευστότητας είναι ο νούμερο ένα εχθρός της επιχειρηματικότητας και η ανεργία φαντάζει σαν τη «λίστα του Σίντλερ», ήρθε η ώρα να ΕΣΠΑ – να βρεις εύκολα χρηματοδότηση, την ώρα που ξέρεις από τις μελέτες και τις στατιστικές ότι ο μέσος χρόνος ζωής τους είναι τα τρία χρόνια κι ύστερα θα ξαναψάχνεσαι.
προσανατολιστούμε στους κλάδους εκείνους που έχουν προοπτικές εξέλιξης και προσφέρουν θέσεις εργασίας. Πόσο μάλλον, όταν πραγματοποιούνται ενέργειες ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και υπάρχουν venture capitals που επενδύουν σε ελληνικές ιδέες και startups, αρκεί να γίνει η αναγκαία στροφή από την επιχειρηματικότητα «ανάγκης» στην επιχειρηματικότητα «ευκαιρίας». Δεν ανοίγεις άλλη μια καφετέρια, άλλο ένα bakery shop ή μια σουβλακερί, επειδή μπορείς – στη παλιά λογική της “αρπαχτής” που τώρα ονομάζεται
Μπορούν αυτά τα παραδείγματα να αντιστρέψουν το κλίμα της ύφεσης και να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση; Η απάντηση, σίγουρα είναι σύνθετη. Αλλά είναι τόσο θετική η συνεισφορά τους στην ψυχολογία του Έλληνα, που είναι βέβαιο ότι θα προβληματίσουν και θα παραδειγματίσουν μια γενιά που έχει χάσει τον βηματισμό της. Και όχι μόνο. Κάποιες από αυτές τις επιχειρήσεις έχουν ήδη πετύχει ενώ κάποιες άλλες θα μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο, συνεισφέροντας στην ανάταξη της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Η τέχνη ξεπερνά την κρίση
Αλλά, για να πάρουμε λίγο «τα πάνω μας», ας αναλογιστούμε τι άλλο θετικό συμβαίνει τούτη την ώρα στη χώρα. Στην κορύφωση της κρίσης και μετά από περιπέτειες ετών, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, είναι έτοιμο για να υποδεχθεί το κοινό του τον Μάιο. Με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ (και του Δημήτρη Δασκαλόπουλου), έχουν ήδη δρομολογηθεί μια σειρά δράσεων που δημιουργούν προσδοκίες ότι θα οδηγήσουν σε ένα νέο μοντέλο συνεργασίας μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Αφήστε που η Αθήνα, αποκτά επιτέλους Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Διαβάστε: Το πραγματικό success story χτίζεται στο νέο Κέντρο Πολιτισμού
Και όχι μόνο. Το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στο Φαληρικό Δέλτα, που περιλαμβάνει την κατασκευή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, της Εθνικής Βιβλιοθήκης και του πάρκου Σταύρος Νιάρχος, βρίσκεται κι αυτό στην τελική ευθεία, με στόχο να είναι έτοιμο το 2015. Ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου – που καλύπτεται εξ’ ολοκλήρου από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος – ανέρχεται στα 556 εκατ. ευρώ. Θα μου πείτε, είναι ο πολιτισμός απάντηση στις τεράστιες ανάγκες που γεννάει η κρίση; Η απάντηση είναι ότι, ναι, στη χώρα που γεννήθηκε ο πολιτισμός, είναι και ο πολιτισμός απάντηση στην κρίση, και όχι μόνο στην ποιότητα της ζωής και της καθημερινότητάς μας, αλλά και αναπτυξιακά. Και επιπλέον θα αλλάξει η εικόνα του παραλιακού μετώπου, με ένα πάρκο – συνολικής έκτασης 170.000 τ.μ. – μέσα στο οποίο θα κατασκευασθεί τεχνητός λόφος, υδάτινο κανάλι και παραλιακή οδός (Εσπλανάδα), ενώ, παράλληλα, θα φυτευτούν περίπου 1.500 δέντρα και περισσότεροι από 350.000 θάμνοι.
Rethink Athens
Άλλο σπουδαίο έργο που ξεκινάει οσονούπω και θα αλλάξει την όψη αλλά και τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας από το 2016, είναι το Rethink Athens. Η διοργάνωση του διαγωνισμού και η χρηματοδότηση όλων των αρχιτεκτονικών, βιοκλιματικών και τεχνικών μελετών χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Ωνάση. Το συνολικό κόστος της παρέμβασης είναι 92 εκατομμύρια ευρώ, και θα χρηματοδοτηθεί από πόρους του ΕΣΠΑ, που σημαίνει ότι το 95% του προϋπολογισμού του έργου θα καλυφθεί από κοινοτικούς πόρους. Δείτε τις φωτογραφίες και το βίντεο για να πάρετε μια εικόνα για το πώς θα διαμορφωθούν οι οδοί Πανεπιστημίου και Πατησίων (μέχρι το Αρχαιολογικό Μουσείο) που μετατρέπονται σε πράσινους δρόμους για μεικτή κυκλοφορία πεζών, ποδηλάτων, του ΤΡΑΜ, ταξί και οχημάτων τροφοδοσίας. Επιπλέον, αλλάζει (επιτέλους) η πλατεία Ομονοίας, επεκτείνεται το Τραμ από το Σύνταγμα μέχρι την πλατεία Αιγύπτου, κατασκευάζονται υπόγειοι ταμιευτήρες βρόχινου νερού για την ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτινων πόρων, φυτεύονται 800 νέα δέντρα και θα μπορούμε με ασφάλεια να κινούμαστε στο κέντρο με ποδήλατα!
Rethink Αthens: Οι εικόνες της νέας Αθήνας
H υπόθεση του Ελληνικού
Και επειδή τις τελευταίες ημέρες, έγινε πολλή κουβέντα – και ορθά – για το τίμημα που προσέφερε η Lamda Development για την αγορά του Ελληνικού, αν αφήσουμε στην άκρη τα τεράστια κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη που προκύπτουν από το έργο, ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για επενδύσεις που θα ανέλθουν στα 10 δισ., για 35.000 νέες θέσεις εργασίας, τεράστια αύξηση τουριστικών εσόδων, κατασκευή υποδομών και εγκαταστάσεων – δρόμοι, πλατείες, tram, παραλιακή – που αλλάζουν το χάρτη της Αθηναϊκής Ριβιέρας και όλα αυτά, την ώρα που ένα απίστευτο «φιλέτο γης» σαπίζει αναξιοποίητο.
Άλλωστε, τα ίδια ειπώθηκαν και για τον Αστέρα Βουλιαγμένης. Πουλήθηκε φθηνά, γκρινιάζουν κάποιοι. Ναι, αλλά θα γίνουν επενδύσεις, που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και θα πολλαπλασιάσουν την τουριστική κίνηση στην περιοχή και όχι μόνο. Μιλάμε για δύο ξενοδοχειακές μονάδες επτά αστέρων, ενώ στη θέση της τρίτης μονάδας που χρόνια τώρα παραμένει κλειστή και αναξιοποίητη, θα κτιστούν δέκα έως δεκαπέντε υπερπολυτελείς κατοικίες εκτιμώμενης αξίας περίπου 30 εκατ. ευρώ η καθεμία.
Δείτε το πριν και το μετά για το Ελληνικό
Τέτοιες εξαγορές είναι κρίσιμης σημασίας για την Ελλάδα, αν θέλουμε να μπει η χώρα στο ραντάρ των ξένων επενδυτών και των ξένων κεφαλαίων.
Είμαστε στα τέλη Μαρτίου και η δημιουργία του πολυχώρου Academy Gardens, μια από τις μεγαλύτερες άμεσες ξένες επενδύσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας , αναμένεται να λάβει «το πράσινο φως». Μιλάμε για μια επένδυση της τάξης των 300 εκατ. ευρώ της Artume από την οποία θα προκύψουν 5.000 θέσεις εργασίας και θα δοθεί ξανά ζωή στην Ακαδημία Πλάτωνος, μια από τις ιστορικότερες περιοχές του κέντρου. Ο πολυχώρος εμπορίου και ψυχαγωγίας Academy Gardens, θα κατασκευαστεί στο οικόπεδο της πρώην Κλωστοϋφαντουργίας Μουζάκη, συνολικής έκτασης 55.000 τμ και υπολογίζεται ότι η συμβολή του έργου στο ΑΕΠ θα είναι 46 εκατ. ευρώ κατά τη φάση κατασκευής και 31 εκατ. ευρώ κατά τη φάση της λειτουργίας του σε ετήσια βάση.
Όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα της κρίσης και των Μνημονίων, μια χώρα της οποίας εμείς οι πολίτες της ας αναλογιστούμε όχι μόνο πού θέλουμε να φτάσουμε αλλά και ποια είναι τα όπλα μας και ποιος είναι ο καταλληλότερος προσανατολισμός μας. Όχι μόνο ποιες είναι οι αδυναμίες μας αλλά και ποιες είναι οι αρετές μας. Ίσως έτσι μπορούμε να είμαστε και πάλι αισιόδοξοι.
πηγή : FORTUNE

ΤΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Του Δαμιανού Βασιλειάδη,

εκπαιδευτικού, ιδρυτικού, ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ (Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος) και του ΠΑΣΟΚ (Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος)

Πολλοί που θα διαβάσουν αυτή την ανάλυση πολύ πιθανόν να σχηματίσουν τη γνώμη ότι πρόκειται για κάποιον, ο οποίος έχει εμπάθεια ή εμμονή για την ενοχή του Ανδρέα Παπανδρέου στα τεκταινόμενα, τουλάχιστον από την μεταπολίτευση έως σήμερα. Αυτούς όλους θέλω να τους προειδοποιήσω ότι ουδέν ψευδέστερον τούτου. Οι αποκαλύψεις προέρχονται από έναν άνθρωπο, που ξέρει τις ρίζες του κακού από μέσα, τις έχει αναλύσει σε βιβλία και άρθρα του και διαθέτει, χωρίς υποκριτική ταπεινοφροσύνη, το θάρρος (χωρίς αυτό δε γίνεται) να πει την αλήθεια, γιατί δεν εξαρτάται από καμιά σκοπιμότητα, όχι μόνο οικονομική, κοινωνική ή πολιτική, αλλά κυρίως ηθική. Σε απλά ελληνικά: Δεν έχει λερωμένη τη φωλιά του. Θα με ενδιέφερε φυσικά, γραπτώς και επωνύμως, η αντίθετη άποψη, ώστε γνωρίζοντάς την, να την αναλύσω και την αντικρούσω.

Η σημερινή δραματική κατάσταση της πατρίδας μας είναι άμεσα συνυφασμένη με την πολιτική που εφάρμοσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο απίστευτο και φανταστικό και αν φαίνεται αυτό. Έχω γράψει πολλά βιβλία και πολλές αναλύσεις για να εξηγήσω το φαινόμενο αυτό, αλλά συνήθως βρίσκομαι μπροστά σε ένα απροσπέλαστο τείχος, που έχτισαν οι διαπλεκόμενοι εξωθεσμικοί παράγοντες (οι λεγόμενοι κατά το λαϊκόν «νταβατζήδες», εντός και εκτός Ελλάδας).
Όμως χωρίς την αποκαθήλωση από το βάθρο του, δεν πρόκειται η Ελλάδα να βγει από την βαθιά και πολυποίκιλη κρίση που την διαπερνά σ’ όλους τους τομείς και σ’ όλα τα επίπεδα. Γιατί σε τελευταία ανάλυση η κρίση δεν είναι πρωταρχικά οικονομική και πολιτική, ή μάλλον δεν είναι καν οικονομική ή πολιτική, αλλά καθαρά πολιτισμική και ακούει στο όνομα «δ ι α φ θ ο ρ ά», δηλαδή κατάπτωση των ηθικών αξιών μιας κοινωνίας.
Αυτήν την διαφθορά καλλιέργησε συνειδητά και επέβαλε πανούργα ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να πετύχει την κατάκτηση και τη νομή της εξουσίας, ως αυτοσκοπού.
Το ερώτημα είναι: Είναι δυνατό μια πολιτική προσωπικότητα να μπορεί να προξενήσει γενικά μια τόσο μεγάλη καταστροφή; Η απάντηση: Μόνη της ασφαλώς όχι. Αλλά μόνη της μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις και τους συσχετισμούς εκείνους, που θα την οδηγήσουν στην επιτυχία του σκοπού της (Βλέπε: Μέγας Αλέξανδρος, Ναπολέων, Λένιν, Χίτλερ, Μάο Τσε Τουνγκ κ.λπ. Συνήθως η Αριστερά αρνείται αυτή την εκδοχή, διαπράττοντας ένα σοβαρό λάθος στη θεωρία της).
Οι μεγάλες προσωπικότητες στην ιστορία είχαν αυτή τη δύναμη και τη δυναμική. Σε ένα βαθμό και στο μέγεθος της Ελλάδας ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μια τέτοια προσωπικότητα. Κατάφερε να σαγηνέψει από τη μια και να ελέγξει από την άλλη έναν ολόκληρο λαό και να θεμελιώσει τις μετέπειτα αρνητικές εξελίξεις. Ακόμη και τα θετικά μέτρα (π.χ. η αναγνώριση της εθνικής αντίστασης κ.λπ) χρησιμοποιήθηκαν σκόπιμα για την εξυπηρέτηση της μοναδικής του επιδίωξης, δηλαδή της εξουσίας ως αυτοσκοπού. Γι’ αυτό και κάποιος ισχυρίστηκε ότι ή Ελλάδα θα ήταν σε πολύ καλύτερη μοίρα, χωρίς την παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η κύρια αιτία για την υπερχρέωση της χώρας και την παρακμιακή της πορεία, που καταγράφεται από τη μεταπολίτευση, αλλά κυρίως – για να ακριβολογούμε από το 1981 κι’ εντεύθεν - συνίσταται στο καταναλωτικό μοντέλο που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και εφάρμοσαν οι επόμενες κυβερνήσεις ανεξαιρέτως. Σ’ αυτήν την πορεία συνέπραξαν και τα εκάστοτε κόμματα της αντιπολίτευσης, αποδεχόμενα στην πράξη την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση στην χείριστή της μορφή. Δηλαδή ουσιαστικά, η πλειοψηφία των πολιτικών, οικονομικών, συνδικαλιστικών και πνευματικών δυνάμεων της Ελλάδας.
Το καταναλωτικό όμως αυτό μοντέλο προϋπέθετε για να εφαρμοστεί τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων, δηλαδή την πλήρη διαφθορά και την καταρράκωση και οποιουδήποτε συστήματος κοινωνικών, πολιτικών και ηθικών αξιών της κοινωνίας, με τελικό στόχο την καταναλωτική αποκτήνωση της. Από αυτήν την παρακμιακή πορεία δεν εξαιρείται φυσικά διόλου και η Αριστερά. Εξαιρέσεις υπάρχουν παντού και πάντοτε.
Η Ελλάδα είναι σύμφωνα με πιστοποιημένα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης και φυσικά πολύ πέραν αυτής.
Η κατάρρευσή της ταυτίζεται με την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού. Μάλιστα πολλοί περιπαικτικά θεωρούν την Ελλάδα της μεταπολίτευσης ως το τελευταίο κράτος του υπαρκτού σοσιαλισμού, λόγω των ίδιων ή παρεμφερών φαινομένων εκείνου του συστήματος και αυτού που εφάρμοσε κυρίως το ΠΑΣΟΚ, με τον άκρατο κρατισμό και παρακρατισμό:(μια κρατικοδίαιτη γραφειοκρατική κάστα με τις παραφυάδες της. Ένα κράτος, αν μπορούμε να μιλάμε για κράτος και όχι για φέουδο, που έγινε παρακράτος της δυναστείας και της ρεμούλας των κομματικών γραφειοκρατικών ηγεσιών και της κάστας των κρατικοδίαιτων φιλελεύθερων, σοσιαλφιλελεύθερων και αριστεροφιλελεύθερων πολιτών, με μόνη ιδεολογία τον αδίστακτο ατομικό πλουτισμό σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Το αποδεικνύουν οι πολυποίκιλες των ευνοουμένων από το ΠΑΣΟΚ κυρίως και δευτερευόντως από τη Νέα Δημοκρατία συντεχνίες, που καταλήστεψαν τον τόπο (Στις συντεχνίες συγκαταλέγω και τα κόμματα).
Αυτό πρακτικά σημαίνει την προϊούσα διάλυση της κοινωνικής συνοχής και της μετατροπής των Ελλήνων πολιτών σε εξατομικευμένα, εγωιστικά καταναλωτικά προϊόντα της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης.
Το ερώτημα που ανακύπτει πάλι είναι: Τις πταίει. Το ερώτημα αυτό επιμερίζεται σε μερικά άλλα ερωτήματα, όπως: Υπάρχει συλλογική ευθύνη της κοινωνίας και αν ναι, πως ιεραρχείται αυτή; Δηλαδή, για να το κάνουμε πιο λιανά: Φταίμε όλοι, φταίνε μερικοί, φταίνε τα κόμματα, φταίνε τα συνδικάτα, φταίνε τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, φταίει η πνευματική μας ηγεσία, φταίνε τα ΜΜΕ; Τα «φάγαμε όλοι μαζί», όπως λέει με την συνηθισμένη του αλαζονεία και αμετροέπεια ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου Θεόδωρος Πάγκαλος;
Η απάντηση δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε απλή, γιατί, αν φταίμε όλοι, τότε όλοι πρέπει να πληρώσουμε και όλοι να «βάλουμε πλάτη», όπως λέγεται από επίσημα κυβερνητικά χείλη και τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, που ζητά τώρα και κοινωνική συναίνεση, για να βγούμε, υποτίθεται, από την κρίση.
Η άποψή μου είναι ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη, με την έννοια ότι άλλοι εφάρμοσαν τη συγκεκριμένη πολιτική και εισέπραξαν απ’ αυτή την πολιτική, άλλοι συνέπραξαν και συμμετείχαν αναλογικά στο φαγοπότι, ενώ άλλοι δεν συνέπραξαν και δεν επωφελήθηκαν από την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου, του ιδρώτα του φορολογούμενου πολίτη, αλλά δεν έπραξαν τα δέοντα για να αποτρέψουν αυτήν την εξέλιξη, είτε από ανικανότητα είτε από αφέλεια, είτε από κακώς εννοούμενο συμφέρον, είτε γιατί πίστεψαν στις υποτιθέμενες καλές προθέσεις τους, λόγω πλύσης εγκεφάλου από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, που υπηρετούν το παρασιτικό ντόπιο και ξένο κεφάλαιο σε βάρος του ελληνικού λαού και των εθνικών συμφερόντων.
Από ακριτομυθίες μαθαίνουμε ότι οι ελεγκτές του ΔΝΤ και της ΕΚΤ έμειναν κατάπληκτοι και δεν μπορούσαν να πιστέψουν τα μάτια τους για το μέγεθος της διαφθοράς και της ρεμούλας του κρατικού μηχανισμού, που αποτελεί θαύμα, πώς δεν είχε καταρρεύσει νωρίτερα. Φαίνεται πως η παραοικονομία, που το διατηρούσε να επιπλέει, αρχίζει κι’ αυτή να εξαντλείται.
Όμως για να ερμηνεύσουμε τα αίτια της κρίσης δεν επαρκεί να αναφερθούμε στα φαινόμενα, αλλά να εισχωρήσουμε στις βαθύτερες αιτίες και να προσωποποιήσουμε τις ευθύνες στους κατ’ εξοχήν υπεύθυνους: Ποιοι είναι αυτοί άραγε;
Η απάντηση η δική μου: Ο πρώτος διδάξας είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να ακολουθήσει μετά ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης, ο Κ. Καραμανλής και τέλος ο Γιώργος Παπανδρέου, που θα βάλει την ταφόπλακα.
Γιατί όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου; Απλούστατα, γιατί από αυτόν και εξαιτίας της πολιτικής του μπήκαν τα θεμέλια για την όλη αρνητική εξέλιξη σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ζωής του τόπου.
Αυτός δρομολόγησε την παρακμιακή πορεία της Ελλάδας, την οποία υφιστάμεθα σήμερα.
Αυτός είναι που θεμελίωσε το καταναλωτικό μοντέλο, που αποτέλεσε την απαρχή της μετέπειτα κακοδαιμονίας. Ένα καταναλωτικό μοντέλο, που θεοποίησε το χρήμα και που βασίστηκε στη σπατάλη του δημόσιου χρήματος, στον παρασιτισμό και τον δανεισμό και όχι στην παραγωγή και την ανάπτυξη (Γνωστό είναι το γνωστό: «Είπαμε ένα δωράκι, αλλά όχι και 500 χιλιάδες!»). Ένα μοντέλο που από τα πριν ήταν καταδικασμένο, να αποτύχει, (όπως τα μοντέλα του υπαρκτού σοσιαλισμού), όταν θα είχαν εξαντληθεί πια τα περιθώρια της φορολόγησης και του υπερδανεισμού, για να καλύψει τις παροχές στους ημετέρους, τους διαπλεκόμενους, τους έχοντες και κατέχοντες, τις οποίες καλούνται να πληρώσουν οι επόμενες γενιές, αν ποτέ στο μέλλον μπορούν να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο (Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε το δημόσιο χρέος στο 29,7% τους ΑΕΠ και το πήγε στα τέλη του 1989 στο 69,7%. Παρ’ όλο τον πακτωλό των χρημάτων τότε από την Ευρωπαϊκή Ένωση υπερδιπλασίασε το δημόσιο χρέος για να το ρίχνει στην κατανάλωση και να εξαγοράζει ψήφους από τους υπηκόους του. Όλοι τους στη συνέχεια και με το δικό του παράδειγμα ξεπούλησαν την Ελλάδα στα εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας.).
Οι άλλοι απλώς ακολούθησαν το παράδειγμά του και έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως.
Αυτός είναι που εφάρμοσε πρώτος την αναξιοκρατία, απομακρύνοντας όλα τα αξιόλογα και έντιμα στελέχη και δημιουργώντας την αυλή των καιροσκόπων, απατεώνων και λωποδυτών. Αυτούς ήθελε δίπλα του και αυτούς επέλεξε. Υπάρχουν βέβαια πάντοτε και οι εξαιρέσεις, που βέβαια πάντα επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Εμείς που από τις γραμμές του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ αγωνιστήκαμε, είχαμε άλλες προτεραιότητες: Να δημιουργήσουμε μια άλλη ηθική και πνευματική ποιότητα και ένα άλλο ήθος, που θα βασιζόταν στην αξιοκρατία.
Το Κίνημα που ονειρευόμασταν και το αποτυπώσαμε στη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, θέλαμε να δράσει παιδευτικά με οράματα, ιδανικά και αξίες. Αντ’ αυτού επέλεξε ο Ανδρέας Παπανδρέου άλλη πορεία που βόλευε την εξουσιομανία του.
Πρόδωσε τις αρχές μας.
Είναι αυτός που από τη μια διέλυσε την παιδεία, τον φοιτητικό και εργατικό συνδικαλισμό και αντ’ αυτού δημιούργησε τις αντικοινωνικές συντεχνίες και από την άλλη ενσωμάτωσε και αφομοίωσε την Αριστερά στο σύστημα, στο στρεβλό αυτό καπιταλιστικό σύστημα, βάζοντας στο περιθώριο όσους αντιστέκονταν. Συντελέστηκε μια, όπως την αποκαλώ, φαουστική συναλλαγή με τις λεγόμενες προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις.
Το τίμημα για την Αριστερά, για τις προοδευτικές δυνάμεις και για την Ελλάδα γενικά ήταν καταστροφικό, γιατί η δική του πολιτική μας οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στο ΔΝΤ.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου όχι μόνο εξαπάτησε την Αριστερά, εκμεταλλευόμενος την εαμική παράδοση και τη δράση της ΕΔΑ, με το αζημίωτο. Την ενσωμάτωσε και την διέφθειρε μέσα από το καταναλωτικό πρότυπο που εφάρμοσε. Οι εαμικές και εδαϊτικες αξίες, ιδανικά και οράματα ενταφιάστηκαν μέσα στην καταναλωτική αποκτήνωση (Το έπαιξε πατριώτης, για να ξεγελάει του αφελείς. Δεν μπορεί όμως να ξεχάσει κανείς το Νταβός που περιόρισε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και έβαλε «στο ράφι» την Κύπρο. Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς την ενδιάμεση συμφωνία με τα Σκόπια, μεταθέτοντας το πρόβλημα στο μέλλον για να έχει την ησυχία του, ενώ μπορούσε τότε να το λύσει. Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι κατήργησε την εμπόλεμη κατάσταση με την Αλβανία, χωρίς να θέσει όρους προηγουμένως για την προστασία της ελληνικής μειονότητας. Δεν τόλμησε μετά το 1982, όταν ήταν παντοκράτορας, να εφαρμόσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, που αποτόλμησε κάτω από ανείπωτα πιο δύσκολες συνθήκες να εφαρμόσει ο Τάσος Παπαδόπουλος. Δεν τον ένοιαζε παρά μόνο η εξουσία και η καλοπέρασή του. Θεωρούσε ότι τους Έλληνες με λίγη ή μεγάλη ρητορεία περί πατριωτισμού και αριστερών συνθημάτων, θα μπορούσε να τους ξεγελάσει, όπως και το κατάφερε. Σ’ αυτά ήταν ασύγκριτος μαέστρος. Μοίραζε τα δανεικά δεξιά και αριστερά για να έχει όλους στο χέρι και να κάνει ότι θέλει. ). Όσοι ευνοήθηκαν είναι δύσκολο να το παραδεχτούν και να ασκήσουν κριτική στον ίδιο. Θέλησε να κάνει συμμέτοχους στο έγκλημα με το αζημίωτο (τα λεφτά δεν ήταν δικά του), όλα τα κόμματα και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού (τα δύο τρίτα του ελληνικού λαού, που εκλέγουν και τα δύο κόμματα εξουσίας).
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος, γιατί η κριτική στο σύστημα ξεκινάει το πολύ από την εποχή Σημίτη, ενώ ο κύριος υπεύθυνος που ανέδειξε και τον Σημίτη και τους υπολοίπους, είναι ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια, που την απωθούν στο ασυνείδητο όσοι ευνοήθηκαν. Αν υπάρχουν εξαιρέσεις, αυτές επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Αυτός είναι που εκμαύλισε όλο τον λεγόμενο προοδευτικό και αριστερό χώρο, διορίζοντας τον σε θέσεις και αξιώματα, για να τον χρησιμοποιεί κατά το δοκούν ( Βλ. άρθρο μου στο ιστολόγιό μου και στο περιοδικό Άρδην, τεύχος 78, Δεκέμβριος –Φεβρουάριος 2010 με τίτλο: «Οι συμβιβασμένοι και προσεταιρισμένοι»).
Αυτός είναι που πανέξυπνα χρησιμοποίησε την αριστερή διανόηση για να σώσει το αστικό σύστημα, γιατί η δεξιά διανόηση είχε χρεοκοπήσει.
Αυτός είναι και ο λόγος που ελάχιστοι τολμούν να του ασκήσουν κριτική, γιατί σχεδόν όλοι έχουν συμπράξει μαζί του και έχουν και την σχετική ευθύνη. Θέλουν να τον χρησιμοποιούν μάλιστα ως άλλοθι, με την έννοια ότι όλοι οι άλλοι φταίνε εκτός από τον ίδιο, ενώ αυτός είναι ο κύριος υπεύθυνος, για όλες τις μετέπειτα αρνητικές εξελίξεις έως σήμερα. Όσο το είδωλο του Ανδρέα Παπανδρέου και της δυναστείας Παπανδρέου δεν ξηλώνεται από το βάθρο του, όπως αναλογικά έγινε με τα αγάλματα των καθεστωτικών ηγετών στα καταρρεύσαντα κομμουνιστικά καθεστώτα, όσο δεν αποκαθηλώνεται το είδωλό του, δεν πρόκειται αυτός ο τόπος να δει θεού πρόσωπο, όπως λέει και ο λαός (Βλ. άρθρο του καθηγητού Τζέιμς Πέτρας, συμβούλου του Ανδρέα Παπανδρέου 1981- 84 με τίτλο: «Η κατάρα των τριών Παπανδρέου» στο ιστολόγιό μου: www.damonpontos.gr καθώς και μια σειρά σχετικών αναλύσεων και μελετών, για όποιον θέλει πραγματικά να μάθει την αλήθεια). Και όταν μιλάμε για είδωλα εννοούμε ότι πρέπει να ξηλωθεί όλο το σύστημα του εκμαυλισμού της ελληνικής κοινωνίας, με την οποία την διαμόρφωσε.
Η δημιουργία της νοοτροπίας της καταναλωτικής αποκτήνωσης που δημιούργησε (βλ. σκυλάδικα κ.λπ, η Αλεξανδράτου αναδεικνύεται σε «ηθικό» πρότυπο της ελληνικής κοινωνίας), εξαχρείωσαν τα ήθη, απάλειψαν από τον τόπο κάθε δημιουργική προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον. Η νοοτροπία της ελάσσονος προσπάθειας και της ισοπέδωσης των πάντων προς τα κάτω, αφαίρεσε κάθε δημιουργική προσπάθεια. Δεν υπήρξε τομέας της δημόσιας ζωής που να μην εκφυλίστηκε. Η συντεχνιακή νοοτροπία που δημιούργησε κατέστρεψε τον κοινωνικό ιστό. Ο αθέμιτος πλουτισμός σε βάρος του κοινωνικού συνόλου αναδείχτηκε μαζί με το χρήμα ως η μεγαλύτερη «σοσιαλιστική» κοινωνική αξία.
Η παρακμή ήταν προδιαγεγραμμένη και ο κατήφορος ασταμάτητος(Την κατηφορική πορεία είχα καταγράψει ήδη από τις αρχές του ΠΑΣΟΚ, ακόμη δηλαδή σε ανύποπτο χρόνο, στο βιβλίο μου: «ΠΑΚ –ΠΑΣΟΚ, μύθος και πραγματικότητα, εκδόσεις «Βέγας», Αθήνα 1977. Έκτοτε στα βιβλία μου και σε πάμπολλες αναλύσεις, που μπορεί να τις δει κανείς στο ιστολόγιο  μου). Δεν είναι μόνο τα οικονομικά στοιχεία του χρέους που μας προσφέρουν ένα δείγμα της επερχόμενης καταστροφής. Ήταν η απαξίωση και ο εκφυλισμός όλων των αξιών, πάνω στις οποίες εδράζεται οποιαδήποτε υγιής κοινωνία. Στην Ελλάδα, για να το πούμε υπερβολικά και ας φαίνεται αντιφατικό, δεν φταίει το καπιταλιστικό σύστημα, για να μη μιλούμε για σοσιαλισμούς και πράσινα άλογα, φταίει το γεγονός ότι δε λειτούργησε αυτό το σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα, για να μιλάμε και για κάτι πάρα πέρα.
Αν δούλευε ο καπιταλισμός, έστω και κατά προσέγγιση προς τις σκανδιναβικές χώρες, τότε ασφαλώς και δεν θα είχαμε όλα αυτά τα αρνητικά φαινόμενα.
Δεν θα είχαμε σαφώς σοσιαλισμό. Όμως δεν θα καταλήγαμε στη χειρότερη μορφή του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή στο ΔΝΤ και στα δεινά που μας επιφυλάσσει. Αντιθέτως θα είχαμε δημιουργήσει έναν παράδεισο, που θα τον ζήλευαν οι πιο προηγμένες καπιταλιστικές χώρες. Αυτός ο ευλογημένος από τη φύση τόπος που λέγεται Ελλάδα, θα αποτελούσε υπόδειγμα, αν δεν είχε όλους αυτούς που την οδήγησαν στον γκρεμό.
Η κύρια αιτία λοιπόν εν κατακλείδι οφείλεται στους ανάξιούς της ηγέτες, κατά κύριο λόγο. Από κει και πέρα ο καθένας έχει τις ευθύνες του, είτε γιατί συνέβαλε μαζί τους στην παρακμιακή πορεία από ιδιοτέλεια, είτε γιατί προσδοκούσε κάποια μελλοντική εύνοια, είτε γιατί δεν τους εμπόδισε, γιατί σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, όπως και να είναι αυτό, υπάρχει πάντοτε εναλλακτική λύση. Δεν υπάρχουν ποτέ μονόδρομοι, όπως θέλει να μας προπαγανδίσει ο Γιώργος Παπανδρέου και τα διάφορα παπαγαλάκια, κάνοντας μας πλύση εγκεφάλου.
Η δημοκρατία, και αυτό είναι αλήθεια δεν έχει αδιέξοδα. Από τα πράγματα είναι πια φανερό ότι κανένας δεν ήταν άξιος να διαμορφώσει και εφαρμόσει αυτήν την εναλλακτική λύση.
Μια πολιτική και οικονομική ολιγαρχία οδήγησε την Ελλάδα κυρίως μέσω της διαφθοράς, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, στην καταστροφή, ώστε τώρα να αποζητούμε τους «βαρβάρους» για να μας βάλουν σε τάξη («Αν Παπανδρέου και Σαμαράς δεν κάνουν τίποτα, υποθέτουμε δεν είναι γιατί δεν το σκέφτηκαν, αλλά γιατί οι εγκληματήσαντες και δωροδοκηθέντες δεν είναι δυο-τρεις, είναι «χίλιοι δεκατρείς». Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει το «μάρμαρο». Έχουν τον τρόπο να απειλήσουν, να εκβιάσουν, να πάρουν κι άλλους μαζί τους. Αν οι πολιτικοί αρχίσουν να ξηλώνουν το πουλόβερ, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς πουλόβερ, κόμματα, υπουργούς, βουλευτές. Αντί να αποδείξουν τη δυνατότητα αυτοκάθαρσης του πολιτικού συστήματος, θα αποκαλύψουν την έκταση της ηθικοπολιτικής του αποσύνθεσης. Λέγοντας «μαζί τα φάγαμε», ο κ. Πάγκαλος θέλει να αποτρέψει την επικίνδυνη αναζήτηση αυτών που «τα έφαγαν». Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον λόγος που το πολιτικό σύστημα δεν θέλει κάθαρση: δεν μπορεί να αποκαλύψει τη διαφθορά χωρίς να θίξει σπουδαία συμφέροντα ξένων τραπεζών, εταιρειών, κυβερνήσεων και δανειστών μας. Η εσωτερική διαφθορά και η ξένη εξάρτηση των ελληνικών “ελίτ” είναι στενότατα συνδεδεμένες. Όταν ετέθη, πριν από πολλά χρόνια, θέμα κατάσχεσης του Ινστιτούτου Γκαίτε για αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου, ένας Γερμανός διπλωμάτης δήλωσε στη Γκάρντιαν: Ας το κάνουν αυτό οι Έλληνες και θα δούμε κι εμείς που πάνε τα ΚΠΣ».
Στην πολύ πετυχημένη του ανάλυση για τη διαφθορά ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος σε άρθρο του, που αξίζει να διαβαστεί, δεν εισδύει στις βασικές αιτίες της διαφθοράς και στα πρόσωπα, φορείς αυτής της διαφθοράς (konstantakopoulos.blogspot.com). Είναι συγκεκριμένοι εκείνοι που διέφθειραν την ελληνική κοινωνία. Η αοριστία στην ονομασία των υπευθύνων, δε βοηθά αποτελεσματικά στην κάθαρση από την «ύβρι» της διαφθοράς, που αποτελεί την μητέρα των δεινών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. (του ενός τρίτου της ελληνικής κοινωνίας).
Τα δύο τρίτα του ελληνικού λαού που εντάχτηκαν και πήραν μέρος στη λεηλασία του κράτους από το παρακράτος του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ζουν και βασιλεύουν ακόμη. Τώρα μόλις αρχίζει σταδιακά να δημιουργείται η κοινωνία τους ενός τρίτου, γιατί με την οικονομική κρίση και την παράδοσή μας στο ΔΝΤ αρχίζει να σπάει η ραχοκοκαλιά της μεσαίας τάξης και να τρίζουν τα θεμέλια και άλλων κοινωνικών ομάδων. Ούτως ή άλλως ήταν στο σχέδιο. Βέβαια εκείνοι που πλήρωναν πάντοτε και τώρα θα πληρώσουν πάλι τα σπασμένα, είναι εκείνοι που δεν πήραν μέρος στο πλιάτσικο και το μεγάλο φαγοπότι. Απλώς θα χειροτερεύσει ακόμη περισσότερο η κατάστασή τους. Ενώ πρώτα ζούσαν στην φτώχεια, τώρα θα περιπέσουν στην εξαθλίωση.
Εν κατακλείδι το δικομματικό παρακράτος του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή η παρασιτική άρχουσα αστική τάξη της Ελλάδας, απομύζησε εναλλάξ τον ελληνικό λαό, και αφού τον καταλήστεψε τον παρέδωσε στο ΔΝΤ για τα περαιτέρω.
Μόνο που τώρα υπάρχει και ο κίνδυνος εθνικών καταστροφών.
Αναστροφή αυτής της πορείας μπορεί να αρχίσει και έχει ελπίδες μόνο με την κατάργηση της δυναστείας Παπανδρέου και των συνοδοιπόρων (Ήδη δύο δυναστείες βρίσκονται στο λυκόφως της πολιτικής, Απομένει η τελευταία δυναστεία, που ολοκληρώνει το δράμα. Η κάθαρση θα αρχίσει μετά τη συντριβή κα την εξαφάνισή της από το πολιτικό προσκήνιο)... 

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ 

http://damonpontos.gr/